Collage van vrouwen

Nachtmerrie

Deze tekening noem ik "katjes à la Corina". Het is een collage van verknipte tekeningen met daar tussen katjes getekend door mij zoals mijn dochter ze placht te tekenen.

Het kwam zo in mij op om het gezicht in tweeën te delen. er zit geen bijzondere gedachte achter. Het is met ecoline en vetkrijt gemaakt en heeft een dreigende uitstraling .Ik heb een pessimistisch gevoel over het leven en dat is hier ook te zien. Het dreigende element is volop aanwezig in de voorstelling. De figuur met de twee halve gezichten houdt zijn handen in een waarschuwend gebaar.

Het oog op de wereld zoals die er nu voorstaat Voorspelt niet veel goeds. Men ziet nog enkele bomen, maar dat is alles wat er nog er nog groeit op aarde.

De voorstelling laat een onherbergzaam landschap zien met een stervende zon en vogels die in tegengestelde richting vliegen.

Gemaakt met vetkrijt en ecoline. Ik noem de voorstelling "Vissen". Het gaat voornamelijk om het lijnenspel.

Het verbeeldt de hebzucht en het lelijke in de mens

Deze tekening geeft de machteloosheid weer van de eenling tegen de overmacht van de natuur, in dit geval de overmacht van het water (overstroming ). Actueel door het smelten van de poolkappen.

1980: nooit afgemaakt geschilderde privé-verzameling van een Betuwse archeoloog

Ets Chaim (levensboom ).Dit wandkleed is gemaakt van overgebleven stukjes textiel en laat een fantasieboom zien met handen aan de stam (ik vind handen heel belangrijk). Mensen en dieren heb ik om de boom gegroepeerd.

Ik heb in het jaar 1984 en 1985 enkele maanden in Marokko doorgebracht en dat inspireerde me tot het maken van dit wandkleedje.

In dit wandkleedje voeren de kleuren blauw en wit de boventoon (koude kleuren). Er is niets dan eenzaamheid en leegte. Ik heb getracht de troosteloosheid en uitzichtloosheid in die tijd van mijn leven te laten zien .Alleen de dood zou verlossing kunnen betekenen.

Dit wandkleed maakte ik in de jaren 70. Wandkleden maken was in die tijd populair en het weekblad Margriet (of Libelle) organiseerde wandkleedwedstrijden .Ik heb daar enkele keren aan meegedaan met als resultaat dat mijn wandkleden tot de winnaars behoorden. Leuk vond ik het dat de winnende wandkleden tentoongesteld werden in de meeste tekstielmusea in het land, o.a in Tilburg.

Dit wandkleed toont de aarde aan de snavel van een vogel. Hoe klein is onze planeet ten opzichte van het reusachtige heelal en hoe nietig zijn wij mensen, die op deze planeet leven.

Dit wandkeed maakte ik in de jaren 80. Ik heb altijd in de stad gewoond en verhuisde met man en kinderen naar Tricht in de Betuwe, een dorp op twee kilometer afstand van Geldermalsen .De overstap van de stad naar een dorp vond ik prettig en ik was verrast door de mooie omgeving.